ტრანსპლანტაცია არის პროცესი, რომლის დროსაც მძიმე დაავადების ან ფუნქციის დაკარგვის გამო დაზიანებული ორგანოს ნაცვლად ჯანმრთელი ორგანოს გადანერგვა ხდება. დონორი შეიძლება იყოს ცოცხალი ან გარდაცვლილი ადამიანი.
გარდა გულის გადანერგვისა, სხვა ორგანოების გადანერგვა შესაძლებელია ცოცხალი დონორიდან ცოცხალ პაციენტზე.
რომელ ორგანოებს შეიძლება გადანერგვა?
გარდაცვლილი დონორისგან შესაძლებელია გადანერგვა:
ორგანოს გადანერგვამ უამრავი სიცოცხლე გადაარჩინა და ეს პრაქტიკა დღითიდღე ვითარდება.
როგორ ტარდება ორგანოს გადანერგვა?
ორგანოს გადანერგვის ქირურგიული პროცესი მოითხოვს მაღალ ტექნოლოგიას და გამოცდილებას. თანამედროვე ქირურგიული მეთოდები საშუალებას იძლევა, რომ ოპერაციის შემდეგ პაციენტები მალე დაუბრუნდნენ ნორმალურ ცხოვრებას.
ჯანმრთელობის სამინისტროს რეგულაციების მიხედვით:
რომელ საავადმყოფოებში შეიძლება ტრანსპლანტაცია?
ორგანოს გადანერგვა მოითხოვს მაღალმოდერნიზებულ საავადმყოფოს. გადანერგვის პროცესი არ არის მხოლოდ ქირურგიული ოპერაცია – იგი მოიცავს წინასწარ შემოწმებას, ოპერაციის შემდგომი რეაბილიტაციასა და მუდმივ მონიტორინგს. ამიტომ, საჭიროა საავადმყოფოს ჰქონდეს ძლიერი ინფრასტრუქტურა და სპეციალიზებული მედპერსონალი.
როგორ ხდება ორგანოს დონორობის რეგისტრაცია?
თურქეთში ორგანოს გადანერგვა ტარდება საერთაშორისო სტანდარტების შესაბამისად. საუნივერსიტეტო კლინიკები და სპეციალიზებული სამედიცინო ცენტრები ამ მომსახურებას უზრუნველყოფენ. პროცედურის დაგეგმვისთვის, შეგიძლიათ გამოგზავნოთ თქვენი სამედიცინო დოკუმენტები და სპეციალისტები შეაფასებენ თქვენს მდგომარეობას.
ყველაზე გავრცელებული ორგანოს გადანერგვები მოიცავს თირკმლის, ღვიძლის, გულის, ფილტვის, პანკრეასის და წვრილი ნაწლავის გადანერგვას. ასევე, შესაძლებელია რქოვანის, ძვლის ტვინისა და გარკვეული ქსოვილების ტრანსპლანტაცია.
ორგანოს დონორები შეიძლება იყვნენ როგორც ცოცხალი, ასევე გარდაცვლილი პირები. ცოცხალი დონორები, ძირითადად, თირკმლისა და ღვიძლის გადანერგვისთვის არიან შესაფერისნი. ტვინის გარდაცვალების დადასტურების შემდეგ კი შესაძლებელია გულის, ფილტვის, ღვიძლისა და სხვა ორგანოების გადანერგვა.
აღდგენის პროცესი დამოკიდებულია პაციენტის ზოგად ჯანმრთელობასა და გადანერგილ ორგანოზე. უმეტეს პაციენტებს შეუძლიათ რამდენიმე კვირაში დაუბრუნდნენ ნორმალურ აქტივობებს, თუმცა მათ მთელი სიცოცხლის განმავლობაში მოუწევთ იმუნოსუპრესიული მედიკამენტების მიღება, რათა თავიდან აიცილონ ორგანოს უარყოფა. რეგულარული სამედიცინო კონტროლი და ჯანსაღი ცხოვრების წესი გადამწყვეტი მნიშვნელობისაა წარმატებული შედეგებისთვის.